Strona Główna Ogród 15 najładniejszych drzew liściastych do ogrodu

15 najładniejszych drzew liściastych do ogrodu

Autor: Maciej
15 najładniejszych drzew liściastych do ogrodu

Drzewa liściaste są nieodzownym elementem naszego ogrodu. Nie tylko pięknie się prezentują, dają nam owoce, ale też chronią przed nadmiernym słońcem oraz przyciągają do nas ptaki, które rano budzą nas swoim śpiewaniem oraz zapewniają schronienie dzikiej zwierzynie.

Każdy z nas nie wyobraża sobie ogrodu bez liściastych drzewek i krzewów ozdobnych, czy tych owocujących. Zatem jakie drzewka liściaste do ogrodu warto zakupić.

Jakie drzewa liściaste do ogrodu?

Jakie gatunki drzew liściastych posadzić do ogrodu? W dużej mierze zależy to od kilku czynników. Po pierwsze, ilość miejsca na działce. Pamiętajmy, że drzewko liściaste zarówno owocowe, jak i ozdobne przyniesione do ogrodu jest małych rozmiarów. Z biegiem lat będzie rosło, aby osiągnąć wymiary kilku lub kilkunastu metrów. W zależności od wielkości działki i miejsca posadzenia będzie ono miało wpływ dość znaczący na całość naszego ogrodu. Dlatego, zanim posadzimy dane drzewo, upewnijmy się:

  • Jaka jest przybliżona średnica korony danego gatunku?
  • Do jakiej wielkości dana roślina dorasta, jako osobnik już dorosły?
  • Ile miejsca zajmują korzenie?

Drzewa liściaste na ogół mają korzenie dość rozłożyste. Mniej więcej przyjmuje się, że mogą one sięgać od 50 cm do 1 metra rozłożystości. A im większe drzewo tym korzenie są dłuższe. Mając wiedzę na temat systemu korzeniowego danej rośliny, możemy ją posadzić w odpowiedniej odległości od domu, ogrodzenia, basenu, czy innych budynków oraz poprowadzonych pod ziemią instalacji.

Jaką zasadę przyjąć? Otóż drzewa kilkumetrowe lub kilkunastometrowe sadzimy w takich miejscach, aby nie robiły cienia rośliną lubiącym światło słoneczne. Ponadto wielkość drzewa dostosujmy do wielkości działki. Na małych posesjach nie sadźmy wysokich drzew, bo nie tylko zacienią całą działkę, to jeszcze ją totalnie zdominują. Ponadto będą pochłaniały znaczną część wilgoci oraz substancji odżywczych z ogrodu, tym samym zabierając je innym roślinom. Dlatego wybierajmy gatunki niskie i z nie za dużym systemem korzeniowym.

W dużych ogrodach postarajmy się stworzyć dzięki nim odpowiedni mikroklimat, poprzez tworzenie miejsc chroniących przed nadmiarem słońca oraz stanowisk dla roślin cieniolubnych i mniej wymagających. W dużych ogrodach możemy sobie pozwolić na wysokie gatunki drzew liściastych.

TOP 15 najładniejszych drzew liściastych do ogrodu

Oto najładniejsze drzewa liściaste do ogrodu, które cieszą się największą popularnością. Wśród z nich znajdują się rodzime gatunki, jak i bardziej egzotyczne odmiany, które zadomowiły się w naszych ogrodach.

Koniecznie przeczytaj  Ślimaki w ogrodzie – jak pozbyć się nieproszonych gości?

Judaszowiec kanadyjski

To drzewa charakteryzuje się rozłożystą i parasolowatą koroną. Osiąga rozmiary od 6 do 8 m wysokości. To, co przekonuje potencjalnych ogrodników do judaszowca to obfite kwitnienie wiosną na przełomie kwietnia i maja. Kwiatami obsypana jest korona, ale i konary oraz gałęzie drzewa. Cała roślina jest jakby spowita w kwiatach. Drobne i różowe kwiaty tworzą pęczki, a samo drzewo wygląda jak obwinięte różowo liliowatymi wstążkami. Dopiero po okresie kwitnienia drzewo wypuszcza liście. Kwiaty judaszowca podobno są jadalne i posiadają wiele składników odżywczych.

Judaszowiec preferuje dużo słońca, więc warto go posadzić po słonecznej stronie działki, wtedy właśnie obficie kwitnie. Nie przepada za wietrzną stroną, więc należy mu wybrać stanowisko osłonięte od wiatru. Ponadto lubi żyzną, próchniczna i przepuszczalną ziemię. Młode drzewko należy chronić przed mrozem. Starsze okazy lepiej radzą sobie w zimie. Roślina znosi krótkotrwałe susze. W okresie wegetacji (od wiosny do lata) należy go odżywiać nawozem wieloskładnikowym. Judaszowiec nie lubi cięcia.

Judaszowiec chiński

To jeden z najpiękniejszych drzew. Wiosną pokrywa się drobnymi fioletowymi kwiatkami. Kwiaty pojawiają się nie tylko na gałęziach, ale też na konarach. Kwitnie wczesną wiosną. Dopiero po przekwitnięciu rosną liście.

Lubi zaciszne i ciepłe miejsca. Może rosnąć na stanowisku słonecznym lub półcienistym. Podłoże żyzne, przepuszczalne i obojętne. Roślina nie toleruje mrozów i trzeba ją okrywać. Nie lubi też silnych wiatrów.

Brzoza papierowa

Brzoza papierowa ma jaśniejszą i mlecznobiałą koronę, niż nasza klasyczna brodawkowata. Korona niekiedy łuszczy się płatami. Drzewo ma tendencję do wykształcania kilku pni. Dorasta do wysokości ok. 20 metrów. Posiada duże ok. 10 cm jajowate liście.

Roślina lubi stanowisko słoneczne, nie ma wymagań co do podłoża. Może żyć w warunkach miejskich, na słabszych glebach. Jednak lubi podłoże żyzne i umiarkowanie wilgotne. Często uprawiana jest przy zbiornikach wodnych. Odporna na mróz. Jej wadą jest obfite pylenie.

Migdałowiec trójklapowy

Może występować, jako krzew lub być zaszczepiony na pniu o wysokości od 1 do 2 metrów. Zachwyca swoimi bladoróżowymi kwiatami. Migdałowiec rośnie w miejscach słonecznych i półcienistych. Wymaga przycinania 2 lub 3 razy w roku. Wtedy lepiej się rozkrzewia. Często przycinany tworzy kulistą koronę. W innym wypadku gałęzie rosną do góry i na boki. Wiosną jasnoróżowe kwiaty zwabiają pszczoły.

Surmia wielokwiatowa

Surmia wielokwiatowa dorasta do wysokości 15 m. Charakteryzuje się dużymi i sercowatymi liśćmi o długości do 30 cm. Roślina ta bardzo efektownie kwitnie, wytwarzając białe, kielichowate i intensywnie pachnące kwiaty, które są zebrane w długie kwiatostany. Kwitnie od czerwca do lipca. Surmia odstrasza komary.

Drzewo lubi dużo słońca, ciepło i stanowisko osłonięte od wiatru. Młode drzewka nie są odporne na mrozy i wymagają osłonięcia. Lubi gleby lekkie, przepuszczalne i zasobne w składniki odżywcze. Wiosną roślinę zasilamy nawozem wolno działającym. Nie rośnie na podłożach ciężkich i podmokłych. Nie wymaga szczególnej pielęgnacji.

Koniecznie przeczytaj  Najpopularniejsze rośliny na pergole

Surmia bigoniowa

Drzewo charakteryzuje się dużymi, sercowatymi i soczyście zielonymi liśćmi. To, co przydaje jej atrakcyjności to korony w kształcie kuli, które same się tworzą bez przycinania. Surmia jest dużym drzewem, bo osiąga do 15 metrów wysokości. Niemniej jednak niektóre odmiany są mniejsze i nadają się do małych ogrodów. Jako drzewo dość reprezentatywne, często zdobi podjazdy i wejścia do domów. W lipcu kwitnie na biało. Po przekwitnięciu pojawiają się stronki z nasionami. Lubi stanowiska słoneczne, żyzną glebę, ale może być gliniasta. Przez pierwsze lata po posadzeniu wymaga okrywania na zimę.

Błotnia leśna

Błotnia leśna to dość duże drzewo, bo osiąga około 25 m wysokości. Jej ozdobą są duże, rosnące aż do 15 cm i jajowate liście. Jesienią przebarwiają się na żółto, pomarańczowo, brązowo i czerwono. Błotnia kwitnie drobnymi i mało dekoracyjnymi kwiatami. Po kwitnieniu pojawiają się czerwone i jadalne owoce. Co prawda w Polsce owocuje bardzo rzadko. Natomiast w Ameryce Północnej to gatunek miododajny.

Drzewo lubi stanowisko słoneczne lub częściowo zacienione. Roślina jest odporna na mróz. Dobrze rośnie na podłożu żyznym, wilgotnym lub podmokłym o kwaśnym odczynie. W czasie susz wymaga podlewania. Na ogół sadzi się ją przy zbiornikach wodnych, jako element dekoracji.

Głóg szkarłatny

To jeden z najpiękniejszych głogów uprawianych w Polsce. Ozdobę stanowią jego liście, kwiaty, jak i duże czerwone i jadalne owoce. Dorasta do kilku metrów wysokości. Często jest spotykany w ogrodach, parkach i innych miejscach publicznych.

W miejscach dobrze oświetlonych obficie kwitnie i owocuje. Lubi ziemię żyzną, przepuszczalną i wapienną. Może też rosnąc na gorszych glebach. Roślina jest prowadzona w formie piennej lub dzikiej. Wytrzymały na mróz, choroby i szkodniki. W czasie suszy wymaga podlewania.

Kasztanowiec czerwony

Kasztanowiec czerwony dorasta do 15 metrów wysokości. Jego ozdobne są zarówno liście, kwiaty jak i owoce. W porównaniu z tradycyjnym kasztanowce ma mniejsze i bardziej sztywne liście, a także czerwone i różowe kwiatostany. Kwitnie około maja i czerwca.

Roślina dobrze sobie radzi zarówno w miejscach słonecznych, jak i zacienionych. Nie ma wymagań co do podłoża. Doskonale znosi miejskie warunki i zanieczyszczenie powietrza. Niestety jest bardziej wrażliwa na mróz, niż kasztanowiec zwyczajny. Młode okazy powinny być odpowiednio zabezpieczone na zimę Sporadycznie podawać nawóz wolno działający.

Glejdiczja trójcieniowa

Dorasta do ok. 10 metrów wysokości. Charakteryzuje się pierzastymi liśćmi, które przebarwiają się na żółto. Kwiaty nie są zbyt dekoracyjne. Dlatego roślina nabiera atrakcyjnego wyglądu po kwitnieniu. Wtedy ozdabiają ją długie do 40 cm, poskręcane owoce tzw. strąki.

Koniecznie przeczytaj  Domowe sposoby na mszyce. Jak pozbyć się szkodników naturalnymi, bezpiecznymi metodami?

Nie ma szczególnych wymagań, może rosnąc w miejscu słonecznym, jak i w półcieniu. Znosi różne typy gleb, chociaż najbardziej lubi podłoże wapienne i umiarkowanie suche. Z powodzeniem aklimatyzuje się w mieście, toleruje zanieczyszczenia i zasolenie gleby. Nie lubi silnego wiatru. Młode okazy się przycina, aby korona była w miarę możliwości rozłożysta.

Grujecznik japoński

Drzewo rośnie do około 12 metrów wysokości. Roślina ma stożkowatą lub walcowatą koronę. Przy tym może mieć wiele pni. Ozdobą rośliny są sercowate liście. Wiosną przybierają bordową barwę, a potem stają się zielone do jesieni, kiedy znowu się przebarwiają. Kolor liści zależy od rodzaju stanowiska. W cieniu są one jaśniejsze np. kremowe lub łososiowe. Po opadnięciu dają specyficzny karmelowy zapach.

Grujecznik lubi stanowiska jasne, ale nie bezpośrednie słońce. Starsze drzewa są odporne na mróz. W pierwszych latach uprawy drzewa należy osłaniać je od mrozu i karmić nawozem wieloskładnikowym. Nawóz wpływa na wybarwienie liści i wzrost.

Wierzba japońska

To niewielkie drzewko, na ogół zaszczepione na pniu o wysokości od 1 do 2 metrów. Roślina zdobi ogrody swoimi biało- różowymi liśćmi. Polecana jest do małych przydomowych ogrodów, bo nie zajmuje zbyt dużo miejsca, a jest bardzo efektowna. Liście przebarwiają się wiosną od koloru różowego do biało- zielonego w sezonie letnim. Kulista forma drzewa pozwala na przycinanie i regulację korony. Najlepiej czuje się na stanowisku słonecznym, wtedy wybarwia liście na biało. W miejscach zacienionych liście są zielone. Lubi miejsca wilgotne i częste podlewanie. Źle znosi suszę i jest mrozoodporna.

Jarząb pospolity

To dość powszechny gatunek, sadzony w parkach, na skwerach i osiedlach. Drzewo rośnie do kilkunastu metrów wysokości. Posiada ozdobne pierzaste liście oraz czerwono- pomarańczowe owoce, które utrzymują się na długich pędach. Dość szybko gubi liście, bo już kończy swój sezon wegetatywny nawet w sierpniu. Dość ciekawą propozycją jest odmiana płacząca „Pendula”.

Ta roślina nie ma specjalnych wymagań i przyjmuje się praktycznie wszędzie. Jarząb doskonale się czuje zarówno na słońcu, jak i w cieniu. Doskonale znosi zanieczyszczenia powietrza i z tego względu często widzimy go w miastach.

Klon jesionolistny

Zwraca uwagę swoimi dość ciekawymi barwami liści. W zależności od gatunku mogą one być jasnozielone, żółte lub zielone z białymi albo żółtymi obwódkami. Roślina dobrze aklimatyzuje się na stanowiskach słonecznych, jak i półcienistych. Nie ma specjalnych wymagań glebowych. Jedynie nie toleruje miejsc podmokłych i wapiennych.

Klon strzępiastokory

To bardzo oryginalna i dekoracyjna odmiana klonu. Często traktuje się ją jako ciekawostkę dendrologiczną. Drzewo rośnie do 12 metrów wysokości. Wytwarza korę w odcieniach brązu i czerwieni, o efektownie łuszczącym się pokroju.

Roślina rośnie zarówno na stanowiskach zacienionych, jak i słonecznych. Nie lubi gleb podmokłych i wapiennych. Preferuje podłoża żyzne, próchniczne i umiarkowanie wilgotne. Starsze okazy są mrozoodporne. Natomiast młode rośliny potrzebują osłonek na mróz.

Related Posts

Serwis korzysta z plików cookies w celu prawidłowego świadczenia usług, jak również w celach statystycznych oraz reklamowych. Zaakceptuj Więcej informacji

Polityka prywatności i plików Cookies