Uprawa pomidorów daje wiele radości. Obserwowanie, jak rozrastają się od maleńkiej sadzonki, aż po sporą roślinę wydającą plony, przynosi sporo satysfakcji. Jednak uprawa pomidorów we własnym ogródku nie należy do najłatwiejszych – to rośliny o dość specyficznych wymaganiach. W dodatku są narażone na różne choroby, które mogą znacznie zubożyć uprawy, a nawet całkowicie je zniszczyć. Poznaj najczęściej występujące choroby pomidorów. Jak z nimi walczyć, by uratować sadzonki?
Spis treści
Zaraza ziemniaczana pomidorów
Zaraza ziemniaczana pomidorów to najczęściej występujący problem w uprawie tych warzyw. Choroba ma podłoże grzybicze i szaleje w warunkach niskich temperatur i dużej wilgoci. Uważaj więc gdy przez dłuższy czas jest chłodno i deszczowo. Choroba ta jest bardzo groźna pod tym względem, że może zniszczyć nawet całe rośliny. Jak ją rozpoznać? Obserwuj regularnie i dokładnie wszystkie sadzonki. Jeśli zauważysz:
- plamy o szarym zabarwieniu, przede wszystkim na brzegach i czubkach liści, które szybko rosną;
- nadmiernie usychające i odpadające liście;
- wzniosłe plamy o brunatnym zabarwieniu na młodych pomidorach;
- spadanie jeszcze niedojrzałych pomidorów;
- charakterystyczny zapach zgnilizny w otoczeniu,
to prawdopodobnie Twoja uprawa padła ofiarą zarazy ziemniaczanej. Nazwa choroby wzięła się stąd, że chorują pomidory sadzone zbyt blisko ziemniaków. Zarażoną roślinę należy spryskać wybranym środkiem o działaniu grzybobójczym.
Sucha plamistość liści
Sucha plamistość liści jest znana również pod nazwą alternarioza pomidora. W przeciwieństwie do zarazy ziemniaczanej sucha plamistość liści atakuje najczęściej wówczas, gdy jest ciepło (około 30 stopni Celsjusza), a lato jest dość wilgotne. Choroba również jest wywoływana przez grzyb. Do objawów alternariozy pomidora należą przede wszystkim:
- ciemnobrunatne plamy na liściach, które z czasem wysychają i kruszą się w środku;
- usychające, zwijające się i żółknące liście;
- porażenie owoców i ich gnicie, z widocznym nalotem grzybni.
Uratowanie uprawy jest możliwe dzięki zastosowaniu środków chemicznych przeznaczonych do zwalczania zarazy ziemniaczanej. Uwaga: po wystąpieniu choroby należy zachować co najmniej trzyletni okres karencji przed ponowną uprawą pomidorów w tym miejscu.
Brunatna plamistość liści pomidora
To choroba liści wywoływana także przez grzyby. Atakuje najczęściej uprawy rozwijające się w wilgotnym i ciepłym środowisku. Uważaj więc zwłaszcza wtedy, gdy pomidory hodujesz pod przykryciem. Jak rozpoznać chorobę? Zwróć uwagę na wygląd liści:
- żółte plamy, które ewoluują w miarę wzrostu do brunatnych;
- zanikające blaszki liściowe;
- pojawiające się pod liściem naloty grzybowe, najczęściej o szarym lub fioletowym zabarwieniu.
Choroba nie atakuje pomidorów, a jedynie liście. Zwalczanie choroby polega na zastosowaniu oprysku preparatem przeznaczonym do likwidacji grzybów w uprawach. Warto również zapobiegać tej chorobie, np. często wietrząc szklarnię i usuwając dolne liście, kładące się na podłożu.
Rak bakteryjny pomidora
Ta choroba, w odróżnieniu od poprzednich, jest wywoływana nie przez grzyb, a przez bakterię. Narażone na nią są właściwie wszystkie pomidory: te uprawiane pod osłoną jak i te na wolnym powietrzu. Rak bakteryjny pomidora uchodzi za najgroźniejszą chorobę tych roślin. Jak ją rozpoznać? Zwróć uwagę na:
- zamierające, więdnące liście, na których pojawiają się brunatne plamy;
- brunatne smugi na przekroju łodygi;
- wycieki i pęknięcia na pędach;
- gnijące, opadające owoce, pokryte ciemnymi plamami.
Choroba jest dość trudna do zwalczania, dlatego lepiej jej zapobiegać. Ważnym krokiem jest odkażenie nasion przed ich wysiewem, a także odkażenie narzędzi do pielęgnacji roślin – może na nich znajdować się bakteria, która jeszcze nie daje objawów. Zaatakowane rośliny należy wykopać i zutylizować, a pozostałe spryskać specjalnym preparatem zwalczającym tę chorobę.
W miejscu, w którym uprawa została zaatakowana przez rak bakteryjny pomidora, nie należy ponawiać uprawy przez co najmniej cztery kolejne lata.