Pęcherznica kalinolistna to krzew z rodziny różowatych. Jej bezpośrednimi krewnymi są takie znane krzewy owocowe jak pigwa, głóg, aronia czy jarzębina. Występuje w różnych gatunkach i odmianach różniących się od siebie pod względem pokroju, wielkości oraz koloru liści. Krzewy ozdobne, to bardzo ważny element aranżacji ogrodu. Warto wybierać ciekawe i efektowne gatunki, które zapewnią nam niepowtarzalną dekorację przestrzeni. Pęcherznica kalinolistna należy do takich właśnie krzewów ozdobnych. Dowiedz się więcej jak ją uprawiać, gdzie najlepiej sadzić, a także, na czym polega pielęgnacja tej ciekawej rośliny.
Spis treści
Pęcherznica kalinolistna – charakterystyka
Pęcherznica kalinolistna to bardzo atrakcyjny krzew ozdobny, spokrewniony z tawułami, przez co przez niektórych nazywana jest też tawułowcem. W środowisku naturalnym pęcherznica występuje w Ameryce Północnej, czasami również w Azji. Pęcherznica to krzew o wzniesionym pokroju, dorastający nawet do 3 metrów wysokości. Można śmiało powiedzieć, że należy on do roślin szybkorosnących. W sprzyjających warunkach już w drugim roku po posadzeniu może osiągnąć nawet 2 metry wysokości. Młode pędy pęcherznicy pokrywa miękka zielona lub czerwona skórka. Wraz z wiekiem pędy jednak drewnieją i zaczyna pokrywać je szarobrązowa spękana korowina. Największą ozdobą pęcherznicy są liście. Mają imponującą formę. Są to liście trójklapowe, ząbkowane na brzegach. Mają bardzo wyraźnie zaznaczone unerwienie. U pęcherznicy występującej naturalnie liście te są zielone.
W naszych ogrodach częściej jednak możemy spotkać okazy z liśćmi żółtymi lub czerwonobrązowymi. Są to hodowlane odmiany ozdobne tego krzewu. Pęcherznica kwitnie późną wiosną. Jej kwiaty są dość drobne, w kolorze białym lub różowym. Występują one w formie baldachowatych kwiatostanów, sprawiających wrażenie puszystych – wpływają na to długie, wystające pręciki. Kwiaty po przekwitnięciu przekształcają się w czerwone pęcherzykowate owoce – stąd nazwa krzewu. Owce po dojrzeniu brązowieją, pękają, uwalniając znajdujące się w środku nasiona.
Pęcherznica – odmiany
Czysta gatunkowo pęcherznica kalinolistna bardzo rzadko spotykana jest w przydomowych ogrodach czy parkach. Znacznie częściej występują jej różnobarwne odmiany ozdobne. Najchętniej wybieraną odmianą pęcherznicy ozdobnej jest Luteus i Diablo. Odmiana Luteus charakteryzuje się białymi kwiatami i żółto-zielonymi liści. Odmiana Diablo z kolei wyróżnia się czerwono-brązowymi liśćmi i białymi kwiatami. Spośród innych dostępnych odmian pęcherznicy, warto zwrócić uwagę na odmianę Angel Gold, z ciekawymi czerwonymi pędami i złotożółtymi liśćmi, a także Nugget, Dart’s Glod, Summer Wine, Red Baron, Minidia oraz Little Devil.
Uprawa pęcherznicy
Pęcherznica kalinolistna nie jest bardzo wymagająca w uprawie. Może rosnąć niemal na każdym podłożu, dobrze znosi niskie temperatury oraz przycinanie. Krzew ten jest też odporny na okresowe susze oraz zanieczyszczenia powietrza. Najlepsze stanowisko dla pęcherznicy to miejsce w pełnym słońcu. W takiej lokalizacji jej liście najpiękniej się wybarwiają, stanowiąc wspaniałą dekorację. Pęcherznice całkiem dobrze znoszą przesadzanie i nie są bardzo podatne na choroby i ataki szkodników. Jeżeli chodzi o przycinanie pęcherznicy, to nie jest ono wymagane. Krzew rosnąc swobodnie, samoistnie formuje się w bardzo atrakcyjne, przybierając przewieszającą się formę. Oczywiście dla pobudzenia wzrostu i rozkrzewienia się rośliny, możemy od czasu do czasu wykonać przycinanie. Najlepiej robić je latem.
Pęcherznica na żywopłot
Pęcherznica to krzew, który często wykorzystywany jest do tworzenia niebanalnych żywopłotów. Aby to zrobić, musimy odpowiedni przygotować teren. Wyznaczony na żywopłot pas ziemi jesienią przekopujemy, po czym nawozimy dojrzałym kompostem lub obornikiem. Na wiosnę, przed sadzeniem ziemię dodatkowo spulchniamy i użyźniamy. Na tak przygotowanej glebie rozciągamy sznur, wyznaczający linię, w której posadzimy rośliny. Jeżeli mamy do zasadzenia większe okazy pęcherznicy, z dobrze rozwiniętym system korzeniowym, sadzimy je w dołkach. Powinny być umieszczone na takiej wysokości, na jakiej wcześniej rosły w szkółce. Po zasadzeniu podłoże udeptujemy i wyrównujemy. Zasadzone rośliny musimy często podlewać.