Wśród drzew i krzewów owocowych, spotykanych w przydomowych sadach i ogrodach najczęściej spotykamy jabłka, czereśnie, wiśnie, maliny, porzeczki, grusze lub brzoskwinie. Uprawa owoców sezonowych wiąże się z wieloma pracami pielęgnacyjnymi, takimi jak przycinanie, nawożenie oraz oprysk na szkodniki i choroby. To konieczne czynności, kiedy liczmy na obfite plony. Warto jednak poświęcić trochę czasu i pracy na pielęgnację drzew i krzewów owocowych, ponieważ nic nie zastąpi smaku i aromatu samodzielnie wyhodowanych owoców. Jedną z ciekawych, stosunkowo rzadko uprawianych, jednak bardzo wartościowych pod względem wykorzystania i właściwości prozdrowotnych roślin jest pigwa. W nomenklaturze ogrodniczej spotkamy się też z określeniem pigwowiec. Zanim zakupimy sadzonkę, warto dowiedzieć się, czy mowa o tej samej roślinie. Jeżeli nie, to czym obie różnią się od siebie i jak je uprawiać?
Spis treści
Pigwa czy pigwowiec?
Pigwa i pigwowiec to dwie różne rośliny, które jednak łączy pokrewieństwo. Pigwa i pigwowiec różnią się pod wieloma względami. Rośliny te mają różną wielkość, inny kolor kwiatów, a także ogólny wygląd. To, co je łączy, to pyszne, aromatyczne pełne witamin owoce. Jak więc rozpoznać jedną roślinę od drugiej?
Pigwowiec – charakterystyka
Pigwowiec to średniej wielkości krzew ozdobny, pochodzący ze Wschodniej Azji. Osiąga maksymalnie 2 metry wysokości. Najczęściej przybiera, mocno rozłożysty pokrój, o bardzo gęstych gałęziach. Niektóre odmiany pigwowca mają gałęzie pokryte kolcami. Liście tej rośliny są niewielkie, mają jajowaty kształt i delikatnie się błyszczą. To, co w sposób szczególny wyróżnia pigwowce to ich niezwykle atrakcyjne kwiaty. Pigwowiec kwitnie dużymi kwiatami w odcieniach intensywnego pomarańczu, czerwieni lub róży. Ich kwitnienie przypada na miesiące wiosenne – kwiecień i maj. Czasami też powtarzają kwitnienie jesienią. Wyjątkowe owoce pigwowca są doskonałe na przetwory. Sok z pigwy jest wspaniałym dodatkiem do rozgrzewającej herbaty, natomiast dżemy z pigwy sprawdzają się jako dodatek do placków czy deserów.
Uprawa pigwowca
Uprawa pigwowca nie jest zbyt skomplikowana. Krzewy te czują się dobrze w niemal każdym rodzaju gleby, jednak idealnie, jeśli mogą rosnąć na glebach żyznych. Pigwowce potrzebują słonecznego stanowiska, nie wymagają podlewania nawet w okresach suszy. Roślina ta jest odporna na mróz. Pigwowiec występuje w kilku popularnych odmianach, najpopularniejsze z nich to:
- Pigwowiec chiński – jego gałęzie są pozbawione kolców, a rozmiar dość okazały w porównaniu do innych odmian. Liście pigwowca chińskiego są piłkowane na brzegach. Różowe pojedyncze kwiaty, przepięknie zdobią ogród w czasie kwitnienia. Owoce pigwowca chińskiego są większe i mają żółty kolor. Ich wydłużony kształt oraz większy rozmiar sprawia, że często mylone są z owocami pigwy.
- Pigwowiec japoński – jest to krzew osiągający mniejsze rozmiary od chińskiego odpowiednika. Dorasta zaledwie od 1 metra wysokości. Kwiaty pigwowca japońskiego najczęściej są pomarańczowe lub żółtopomarańczowe, a ich średnica wynosi od 2 do 3 cm. Owoce tej odmiany pigwowca mają kolor żółty i są nakrapiane charakterystycznymi czerwonawymi plamkami.
- Pigwowiec pośredni – to krzyżówka pigwowca chińskiego i japońskiego. W zależności do odmiany może osiągać rozmiar od 70 cm do nawet 2 metrów. Kwiaty mogą mieć odcienie pomarańczu, czerwieni, bieli, oraz ciemnego różu.
Pigwowiec w ogrodzie i w kuchni
Pigwowiec to piękny krzew ozdobny, który świetnie prezentuje się w ogrodzie. Nadaje się do formowania żywopłotów, jednak niezbyt dobrze służy mu silne przycinanie – kwitnie tylko na pędach dwuletnich i starszych. To, co w pigwowcu należy uznać za największą zaletę obok walorów ozdobnych, to jadalne owoce. Wyglądem mogą przypominać niewielkie jabłka. Są bardzo twarde, jednak w formie przetworów są niezwykle wartościowe. Ich kwaskowaty smak, warto przełamać sporą ilością cukru, co pozwoli uzyskać pyszne i aromatyczne soki, kompoty, nalewki oraz dżemy.
Pigwa pospolita
Pigwa pospolita podobnie jak jej daleki kuzyn pigwowiec również pochodzi z Azji, z tym że z rejonów południowo-zachodnich. Na południu Europy pojawiła się już w czasach starożytnych. Ciekawostką jest, że na Krecie jest miejscowość Chania, której starożytna nazwa brzmiała Kydonia i oznaczała właśnie pigwę. To, co najbardziej odróżnia pigwę od pigwowca, jest jej rozmiar oraz pokrój. Pigwa pospolita najczęściej występuje w formie dużego krzewu lub średniej wielkości drzewa. Jako drzewo może dorastać nawet do 5 m, chociaż w Polsce najczęściej nie przekracza 3 m. Pigwa ma bardzo ciekawą charakterystyczną łuskowatą korę, która opada z pnia płatami. Kwitnie urokliwymi białymi lub bladoróżowymi kwiatami. Owoce pigwy mają rozmiar gruszki i są koloru żółtego.
Uprawa pigwy pospolitej
W odróżnieniu od pigwowca pigwa pospolita jest znacznie bardziej wymagająca w uprawie. Preferuje stanowiska słoneczne, stal wilgotną i żyzną glebę. Pigwa jest też wrażliwa na mróz i silne podmuchy wiatru. Musimy więc pamiętać, aby regularnie podlewać pigwę, a na zimę zadbać o jej okrycie. Pigwa może być uprawiana jako roślina ozdobna, ze względu na jej bardzo dekoracyjne kwiaty, ale też jako drzewo owocowe. Tutaj mamy kolejne podobieństwo do pigwowca. Owoce pigwy równie dobrze nadają się na przetwory. Nie mają tak silnego aromatu, jak owce pigwowca, ale za to są nieco delikatniejsze w smaku.