Tawuły to bardzo wdzięczne, ozdobne rośliny ogrodowe. Kwitną bardzo obficie, są stosunkowo łatwe w uprawie i można je sadzić w najróżniejszych miejscach. Tawuły spotkamy w wielu ogrodach, parkach i zieleni miejskiej, ze względu na ich niezwykle ozdobny charakter. Przeczytaj artykuł i dowiedz się wszystkiego, co powinieneś wiedzieć o uprawie tawuł w ogrodzie.
Spis treści
Tawuły – charakterystyka
Tawuły ogrodowe mogą występować w kilkudziesięciu różnych gatunkach i niezliczonych odmianach. Wymagania większości z nich są zbliżone, różnią się natomiast odpornością na mróz oraz techniką cięcia. W Polsce w naturalnych warunkach możemy spotkać trzy gatunki tawuł, jednak tylko jeden z nich – tawuła wierzbolistna zaliczany jest do gatunków dekoracyjnych. Inne gatunki tawuł uprawiane w ogrodach pochodzą spoza Europy, są jednak odpowiednio przystosowane do polskiego klimatu.
Popularne odmiany tawuły
Do najpopularniejszych tawuł w Polskich ogrodach zaliczamy tawułę szarą Grefsheim, nazywaną też tawułą norweską. Występuje ona w formie niedużego ale gęstego krzewu, osiągającego około 2 metry wysokości. Ma cienkie, delikatne pędy, które pokrywają filcowate włoski. Pędy wyginają się charakterystycznie w łuk. Tawuła norweska kwitnie już na przełomie kwietnia i maja, zanim jeszcze na krzewie rozwiną się liście. Drobne białe kwiaty pokrywają wzdłuż całe zeszłoroczne pędy. Po przekwitnięciu, na liściach tawuły norweskiej pojawiają się drobne lancetowate liście, gęsto pokryte włoskami. Jesienią liście tawuły norweskiej przebarwiają się na żółto. Odmiana ta jest w pełni odporna na mróz, dobrze również radzi sobie w czasie suszy. Tawuła norweska może być sadzona jako pojedynczy krzew, lub też w formie żywopłotu.
Tawuła van Houttea
Kolejnym ciekawym gatunkiem tawuły jest tawuła van Houttea. Jest ona gatunkiem mieszańcowym, pochodzącym z Francji. Powstała około 1862 roku w wyniki skrzyżowania gatunku S.cantonienisis z S.trilobata. Tawuła van Houttea dorasta do 2,5 m wysokości, kwitnie bardzo obficie, a jej malowniczo przewieszające się pędy sprawiają, że roślina wygląda jak żywa kwitnąca fontanna. Roślina kwitnie w połowie maja, kiedy to na końcach młodych przyrostów pojawiają się małe kwiaty w kulistych baldachach.
Tawuła Japońska
Ciekawym gatunkiem tawuły jest Tawuła japońska – spirea japonica, występuje w formie rozłożystego krzewu, który rzadko kiedy przekracza 1 metr wysokości. Tawuła japońska ma bardzo ozdobne liście oraz kwiaty występujące w kolorze białym, różowym i karminowym. Roślina kwitnie od czerwca do sierpnia. Świetnie sprawdzi się na niskie żywopłoty.
Tawuła śliwolistna
Tawuła śliwolistna to krzew dorastający do 2 metrów wysokości. Charakteryzuje się atrakcyjnymi łukowatymi pędami, które pokrywają ciemnozielone, błyszczące liście. Tawuła śliwolistna kwitnie od maja, jej kwiaty są białe. Ten gatunek jest mało odporny na mróz, dlatego wymaga okrywania na zimę. Najlepiej czuje się na stanowiskach słonecznych, osłoniętych od wiatru.
Tawuła Billarda
Tawuła Billarda powszechnie wykorzystywana jest do tak zwanych zadrzewień rekultatywnych, czyli w miejscach zniszczonych przez człowieka. Ten gatunek jest w pełni odporny na mróz oraz na suszę, a także zanieczyszczenia gleby i powietrza. Dobrze sprawdza się w nasadzeniach w przestrzeni miejskiej. Tawuła Billarda kwitnie od lipca do sierpnia, jej kwiaty mogą być koloru białego lub różowego. Krzew osiąga do 1,5 metra wysokości.
Uprawa i pielęgnacja tawuł
Uprawa i pielęgnacja większości gatunków tawuł jest zbliżona. Tawuły najlepiej czują się na stanowiskach słonecznych – dzięki temu bujnie kwitną. Mogą też jednak rosnąć w półcieniu. Sadząc gatunki wrażliwe na mróz, musimy wybierać dla nich miejsca osłonięte od wiatru i pamiętać o okrywaniu na zimę. Tawuły bez problemu radzą sobie w przeciętnej ogrodowej ziemi. Lepiej jednak unikać gleby podmokłej, ciężkiej i jałowej.
Gatunki mrozoodporne możemy sadzić wiosną lub jesienią. Bardziej wrażliwe odmiany lepiej sadzić tylko wiosną. Po zasadzeniu, młode krzewy tawuły należy podlewać, zwłaszcza w okresie suszy. Starsze krzewy bez problemu poradzą sobie z okresowym niedoborem wody. Podstawowym zabiegiem pielęgnacyjnym jest cięcie tawuł. Dzięki niemu zachowamy atrakcyjny pokrój roślin i pobudzimy je do bujnego kwitnienia. W zależności do gatunku tawuły, sposób cięcia będzie nieco inny. To co je łączy, to że wszystkie młodo posadzone tawuły przycinamy na wysokość 20 cm, aby pobudzić krzewienie. Tawuły które kwitną późno przycinamy na wiosnę, natomiast te które kwitną wczesną wiosną, tniemy po zakończeniu kwitnienia.